عموما فیلم های مثلا معنی گرای سینمای ما با حمایت بخش دولتی و یا نهادها و ارگانها و به صورت سفارشی ساخته می شوند و اکثرا هم در جذب مخاطب موفق نبوده و برخلاف هزینه های هنگفتی که شده نتوانستند نیت سفارش دهندگان کار را تامین کنند.

اما رسوایی از نادر فیلم هایی است که از دل بر آمده و تماما هزینه های آن توسط بخش خصوصی تامین شده است. از بعد شروع شدن کار فشارهای جنبی غیر رسمی بر فیلم هم آغاز شده است.روزنامه ای که در اوج حملات علیه روحانیت و انقلاب سکوت پیشه کرده بو این بار در قامت دفاع از روحانیت علمدار مبارزه علیه رسوایی شده است.البته در زمان اکران اخراجی ها هم این روزنامه سرمقاله های آتشین علیه روحانی فیلم اخراجی ها نگاشت که البته حوزه با تجلیل دو باره از این کارکتر در اخراجی های یک و دو پاسخ این داعیه مهربانتر از مادر را داد.

اما اینبار برخی دوستان از حالا شمشیر ها را علیه فیلم درحال ساخت از غلاف بیرون اورده اند .گرچه هیچ فیلمی خالی از اشکال نمی تواند باشد و در بسیاری از موارد این اشکالات نیز سلیقه ای است اما در کنار شنیدن پیشنهادا ت سازنده باید گفت که فیلم را از روی فیلمنامه نمی توان قضاوت کرد و باید آن را روی پرده دید.رسوایی اگر آخرین کارم هم در سینما باشد تا پای جان و آبرو در برابر کج اندیشی ها خواهم ایستاد .

رسوایی پاسخ به شبهات جامعه در باب بسیاری از مسائل جوانان است .رسوایی از اندیشه حوزوی بر آمده و در برابر عرفان های کاذب نگاشته شده است.بسیاری از دیالوگ های فیلم تعابیر ائمه است که تصویری و سینمایی شده است و مطمئنا برخی از این منتقدان نه سواد روایت شناسی دارند و نه سینمایی وگرنه در این سه دهه با زبان سینما از دین درست دفاع می کردند و آثار سفارشیشان به جای خدمت به اخلاق و دین در مقابل آن قرار نمی گرفت.

دعا کنید این چند وقت هم به خیر بگذرد